از هیچ پیش آمدی نمیترسم، چون دعای خیر پدر و مادر بدرقه راهم است.

آقای ح-الف در راستای بازگشت به شمال و سرمایه گذاری در سرزمین مادری( که کاری به جا و شایسته است.) با مشارکت دکتر مهران مبادرت به کرایه ملک جهت راه اندازی شرکتی جدید نمود. شما را به تماشای تصاویر این شرکت نو پا دعوت می نمایم.

این تصاویر به وسله اکبر شکار شدند.

دوران دانشجویی یه هم اتاقی داشتم ، بچه خیلی خوبی بود. ایلامی بود. روزای خوبی را با هم سپری کردیم. یه روز دیدم 2 کیلو هویچ گرفته اومده خونه ، پرسیدم چی خبره؟ گفت چشمم ناراحته دکتر واسم عینک تجویز کرده چون خوشم نمیاد نمیزنم، الان هم هویچ گرفتم تا چشمم که درد میکنه خوب شه

همه هویچ ها رو خورد ولی افاقه نکرد که نکرد...

جوابیه اشکان در مورد مطلب داستان زن صیغه ای:

اون موقع که ما تو هشتپر بودیم یه دوست داشتم که اسمش وهاب بود . با اون و دایی اش که تقریبا هم سن و سال من بود و چند تا دیگه از بچه ها تقریبا هر هفته میرفتیم ییلاق.

اوه اوه چه طبیعت بکر و زیبایی و چی هوای خوبی، درست موقعی که تو رشت اگه تو هر اتاقت یه اسپیلت روشن نباشه شب نمیتونی بخوابی اونجا باید بری زیر سه تا پتو تا سرما رو احساس نکنی

صدای زنگوله از گله های بز و گوسفند که تو همون حوالی مشغول چرا یا عبور بودند و سکوت مطلق اونجا رو میشکوندند آرامش عجیبی به جسم و روح آدم می بخشید.

اگه بری پای چشمه ای که از دل کوه میجوشه و پات رو داخل آب کنی تا ده نشمرده از فرط سرما پات رو میکشی بیرون، چی مزه ای داشت میوه و هندونه ای که تو اون آب مینداختیم تا خنک شه

و البته بخش مورد علاقه من ، درست کردن کباب و خوردنش ، اوه نمیدونید چی لذتی داره تو اون هوای خنک آتیش درست کنی و بشینی پاش و کباب باد بزنی و از طرف دیگه اگه اون چایی ای که روی همون آتیش دم میاد، بخوریش دیگه از هر چی چایی تو خونه نفرت پیدا میکنی

 اما آخرش چی شد، دایی وهاب ازدواج کرد و راهش خیلی سریع از ما جدا شد، حالا مگه میشه گیرش آورد، هر چی بهش میگفتیم آقا یه روز ولش کن بی خیال ، یه روز که هزار روز نمیشه،نه فقط جوابش یه چیز بود:(گرفتارم، کار دارم)  تا گذشت و من و وهاب هم ازدواج کردیم، تا فهمیدیم دایی وهاب چی میگه

حالا من از 5:30 صبح پا میشم میرم سر کار تا بر میگردم ساعت میشه 8 شب ، عین جنازه میشم، عیال بهم میگه پاشیم بریم ابن ور اون ور شب نشینی خودم میگم نه ، حالی بر من نیست ، اوه خسته ام خیلی خسته ام

عجب حکایتی داره این زد زد آبای ، تا دیروز که عیالش رشت بود مصطفی مردی؟ زنده ای؟ چی کار میکنی؟ نه سر زدنی نه زنگی نه اس ام اسی هیچ خبری ازش نبود که نبود؟ اس ام اس هم که بهش میدادم جوابی در کارش نبود، ما هم که دیدیم اینجوریه گفتیم بذاریم خوش باشه مسیرمون رو ازش جدا کردیم تا اگه چیزی شد نگند فلانی بودش